Σούδα

Translate

Σούδα

Η νησίδα της Σούδας είναι ακατοίκητη και βρίσκεται στο εσωτερικό του Κόλπου της Σούδας, στον οποίο έχει δώσει και το όνομά της. Στη νησίδα "Σούδα" αρχικά υπήρχε μόνο η εκκλησία του Αγίου Νικολάου και γι’ αυτό το νησί πριν οχυρωθεί λεγόταν Φραρονήσι (Φράροι ή Φλώροι είναι οι καθολικοί μοναχοί). Σε κοντινή απόσταση, βρίσκεται και το μικρό νησάκι Λέων, σχεδόν στρογγυλό που αναφέρεται στους Βενετσιάνικους χάρτες ως «Νησί των κουνελιών». Στην αρχαιότητα και τα δύο νησάκια αυτά ονομάζονταν Λευκαί.

Πάνω στην νησίδα βρίσκεται ένα βενετσιάνικο φρούριο που χτίστηκε το 1573 σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν την άμυνα του λιμανιού. Αρχιτέκτονας και επιβλέπων των εργασιών ήταν ο μηχανικός οχυρώσεων Latino Orsini, ο ίδιος που σχεδίασε και το φρούριο της Σπιναλόγκας. Σύμφωνα με αναφορές ο οπλισμός του φρουρίου το 1630 ήταν 44 κανόνια διαφόρων διαμετρημάτων και 9.185 μπάλες. Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι την απόβαση των Τούρκων στην Κρήτη, εκτελούνταν μόνο συμπληρωματικές εργασίες συντήρησης και βελτίωσής του. Σε αυτά εντάσσεται και η κατασκευή το 1585 του και σήμερα διατηρημένου αναλλοίωτου κεντρικού ναού, στον οποίο λειτουργούσαν ιερείς του τάγματος του Αγίου Αυγουστίνου επειδή στο νησί προϋπήρχε μονή Αυγουστινιανών μοναχών.

Τείχη περιέβαλαν όλη την έκταση του νησιού. Ανάμεσα στους δύο προμαχώνες που βρίσκονται στο βόρειο μέρος, υπάρχει μία μικρή πόρτα που οδηγεί στο χαμηλότερο κομμάτι της νησίδας, όπου ήταν το νεκροταφείο, ο επιπρομαχώνας Mocenigo και μια δεξαμενή. Στο εσωτερικό εκτός από τους χώρους για καθαρά στρατιωτική χρήση, υπήρχαν δημόσια καταστήματα, πολλές εκκλησίες, νοσοκομείο, φυλακή, στρατώνες, πολλά καταλύματα για λαϊκούς και πάρα πολλές υπόγειες δεξαμενές νερού. Στην ανατολική πλευρά ήταν οι στρατώνες και μπροστά τους τρεις δεξαμενές, αποθήκες, ο κήπος και η εκκλησούλα της Παναγίας La Madonnina. Στη νοτιοδυτική πλευρά ήταν ο προμαχώνας Orsino και η πύλη του φρουρίου ενώ στη δυτική πλευρά ήταν τρεις δεξαμενές, αποθήκες πυρομαχικών και πολεμοφοδίων, το πεδίο ασκήσεων και ο ανεμόμυλος.

Η νησίδα παρέμεινε υπό Βενετική διοίκηση και μετά τη κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς το 1669. Χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο Κρητών επαναστατών έως τις 27 Σεπτεμβρίου του 1715 οπότε παραδόθηκε στους Τούρκους ύστερα από πολιορκία και αντίσταση 72 ημερών. Οι Τούρκοι διατήρησαν τη νησίδα εώς το 1898 μετατρέποντας το ναό σε τζαμί αφιερωμένο στον Σουλτάν Γαζή Άχμέτ Χαν. Στο νησάκι η ελληνική σημαία υψώθηκε για πρώτη φορά την 1η Φεβρουαρίου 1913.

Στη νησίδα έχουν καταγραφεί 100 διαφορετικά είδη φυτών από τη Μονάδα διατήρησης Μεσογειακών Φυτών του ΜΑΙΧ (ΜΔΜΦ-ΜΑΙΧ). Σημαντικό θεωρείται το σπάνιο ελληνικό ενδημικό Nepeta scordotis το οποίο έχει καταγραφεί σε λίγα μέρη στη Δυτ. Κρήτη και επιπλέον στα Κύθηρα και στη στη Πελοπόννησο (Ακρωτήριο Μαλέα). Το φυτό μυρίζει όπως το σκόρδο και πιθανά έχει φαρμακευτικές ιδιότητες. 

Η νησίδα βρίκεται υπο την επιτήρηση του Ναυστάθμου Κρήτης και η πρόσβαση επιτρέπεται συγκεκριμένες ημέρες και ώρες.