Γραφικά Χωριά

Translate

Κορώνη

Η Κορώνη είναι μία από τις ομορφότερες πολιτείες της παραλιακής Μεσσηνίας.και είναι φημισμένη για το Βενετσιάνικο κάστρο που δεσπόζει πάνω από την πόλη το οποίο αποτελεί και το κύριο αξιοθέατο. Να σημειωθεί πως το κάστρο κατοικείται ακόμα και στις μέρες μας. Στην κάθοδο από το κάστρο, από τα λιθόστρωτα και φαρδιά σκαλιά, στα αριστερά συναντάει κανείς το αρχοντικό του οπλαρχηγού Καραπαύλου. 

Ο οικισμός είναι πολύ γραφικός με σοκάκια, διώροφα παραδοσιακά χωριάτικα σπίτια και αυλές με γεράνια που γοητεύουν τον επισκέπτη. Τα γραφικά μαγαζάκια δίπλα στη θάλασσα και οι υπέροχες παραλίες της περιοχής δίνουν μια νησιωτική αίσθηση. Στη κεντρική πλατεία του χωριού δεσπόζει ο επτανησιακής σχολής Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Δημητρίου και το Κεντρικό ρολόι του οικισμού.

Αξίζει μία επίσκεψη στην Εκκλησία της Παναγίας της Ελεήστριας. Βρίσκεται ακριβώς κάτω από το βενετσιάνικο κάστρο, μέσα σε ένα υπέροχο δάσος από φοινικόδεντρα και έχει πανοραμική θέα στην παραλία της πόλης. Στο σημείο αυτό, βρέθηκε το 1897 η εικόνα της Παναγίας της Ελεήστριας, μετά από όραμα μιας ηλικιωμένης γυναίκας από την Κορώνη της Μαρίας Σταθάκη. Η γυναίκα αυτή έβλεπε για 15 χρόνια συνέχεια στον ύπνο της, τη μορφή της Θεοτόκου που της υποδείκνυε το σημείο που η θαυματουργή εικόνα ήταν κρυμμένη. Οι ανασκαφές επιβεβαίωσαν τα όνειρά της. Ο ιερός βράχος που βρέθηκε βρίσκεται κάτω από τον ναό και είναι εμφανής στον επισκέπτη.

Στο κάστρο Τούρκοι, Έλληνες, Βενετοί και Γάλλοι έδωσαν ομηρικές μάχες προκειμένου να αποκτήσουν ή να διατηρήσουν τον έλεγχο της πόλης με την στρατηγικής σημασίας γεωγραφική θέση κατά το πέρασμα των αιώνων. Στα 150 μέτρα περίπου από την κεντρική πύλη υπάρχει η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου. Μέσα στο χώρο της μονής βρίσκεται και η βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Σοφίας του 12ου αιώνα. Η θέα από τον ψηλότερο οχυρωματικό πύργο είναι εκπληκτική. Από την μία πλευρά, και πίσω από το μοναστήρι, δεσπόζει ο Μεσσηνιακός κόλπος, ενώ στην πίσω δεξιά πλευρά φαίνεται το  λιμανάκι της Κορώνης, τα σπίτια του οικισμού αλλά και η μεγάλη παραλία της Κορώνης.

Το καλοκαίρι από το λιμάνι ξεκινούν καΐκια για τις γύρω παραλίες, τα ερημονήσια Σχίζα, Σαπιέντζα και Βενέτικο και τους κοντινούς οικισμούς. 

Ιστορία

Στην αρχαιότητα στη θέση της σημερινής Κορώνης βρισκόταν η αρχαία πόλη Ασίνη. Η Αρχαία Κορώνη βρισκόταν βορειότερα στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό Πεταλίδι. Ο Στράβων προσδιορίζει τη θέση της μεταξύ της Ασίνης και της πόλης Θουρίας. Ο Παυσανίας αναφέρει δύο εκδοχές για την ονομασία της. Σύμφωνα με την πρώτη η Κορώνη πήρε το όνομά της από την Κορώνεια της Βοιωτίας καθώς ιδρύθηκε από αποίκους από την πόλη αυτή με αρχηγό τον Επιμηλίδη. Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή πήρε το όνομά της από μία χάλκινη κορώνη (νόμισμα) που βρέθηκε κατά την ανέγερση των τειχών της.

Κατά τον 7ο ή 8ο πιθανότατα αιώνα, οι κάτοικοι της πρωτοβυζαντινής Κορώνης (σημερινό Πεταλίδι Μεσσηνίας), ίσως εξαιτίας των σλαβικών και αραβικών επιδρομών, μετοίκησαν στην οχυρή ακρόπολη της Ασίνης, η οποία μετονομάστηκε σε Κορώνη.  Σε συνοδικό γράμμα του 1084 του πατριάρχη Νικολάου Β´, η Κορώνη ἀναφέρεται ως Σαρσοκορώνη.

Τον 11ο και 12ο αιώνα, η Κορώνη συγκαταλέγεται στις πόλεις της Αυτοκρατορίας, στις οποίες οι Βενετοί, με σειρά χρυσόβουλων των Κομνηνών, διαθέτουν προνόμια για την ελεύθερη εμπορική διακίνησή τους. Το 1204, η πόλη περιήλθε στους Φράγκους, μετά από συμφωνία με τους κατοίκους της.

Βενετοκρατία-Τουρκοκρατία

Η Κορώνη καταλήφθηκε το 1205 από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας. Το 1209 περιήλθε στην κυριαρχία των Βενετών, όπως και η γειτονική της Μεθώνη. Την περίοδο της Βενετοκρατίας χτίστηκε το κάστρο της πόλης. Το 1500 η πόλη πολιορκήθηκε από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ ο οποίος την κατέλαβε τη χρονιά αυτή. Από το 1532 κατέλαβε την πόλη ο Γενοβέζος ναύαρχος Αντρέα Ντόρια. Δύο χρόνια αργότερα ο ναύαρχος του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα ανακατέλαβε την πόλη. Μετά τον έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο η Κορώνη πέρασε στον έλεγχο των Βενετών όπως και η υπόλοιπη Πελοπόννησος. Η κυριαρχία τους αυτή διήρκεσε μέχρι το 1715 οπότε η Πελοπόννησος πέρασε πάλι στην κυριαρχία των Οθωμανών. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς από τους Έλληνες. Τελικά παραδόθηκε στον στρατηγό Μαιζών το 1828, ο οποίος είχε αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο, λίγο μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου.