Ύδρα - Ζούρβα - Φάρος Ζούρβας
Η δεύτερη μεγάλη διαδρομή που διασχίζει το ανατολικό τμήμα του νησιού φτάνοντας μέχρι τις ακτές της Ύδρας όπου ο φάρος της Ζούρβας. Η διαδρομή ανεβαίνει μέχρι το διάσελο των μύλων και συνεχίζει σε χωματόδρομο μέχρι τη Μονή Αγ. Νικολάου.
Στη διαδρομή εκατέρωθεν διακρίνονται οι μονές της Αγ. Ματρώνας και της Αγ. Τριάδας. Από τη Μονή του Αγ. Νικολάου και πέρα όλη διαδρομή κινείται σε ξεκάθαρο μονοπάτι. Στη διαδρομή ο πεζοπόρος συναντά τη Μονή Ζούρβας σε ένα απέριττο αυστηρό τοπίο όπου επικρατεί η δύναμη της πέτρας, παρ’ όλα τα τμήματα με κέδρους και βελανιδιές που συναντά η διαδρομή.
Μετά τη Μονή Ζούρβας αξίζει να συνεχίσει κάποιος μέχρι το φάρο της Ζούρβας αφού περάσει από το εκκλησάκι του Αγ. Ιωαννίκιου που κρέμεται πάνω από τους γκρεμούς ενώ η θάλασσα βρίσκεται 100 μ. χαμηλότερα σε ένα εκθαμβωτικό τοπίο. Το τέλος της διαδρομής σημειώνεται από τον πέτρινο φάρο της Ζούρβας αυτοματοποιημένος σήμερα με μόνους επισκέπτες τα λίγα αγριόγιδα που περιπλανώνται στην περιοχή.
Αν οι αντοχές σας είναι περιορισμένες μπορείτε να πάτε μόνο μέχρι τη Μονή Ζούρβας και να επιστρέψετε με σκάφος μέσω του λιμανιού της Λέδεζας στη Χώρα (9,6 χλμ. - 3 ώρ. 40’).
Η επιστροφή με θαλάσσιο ταξί από τον όρμο της Λέδεζας είναι ενδιαφέρουσα καθώς ο ταξιδιώτης απολαμβάνει τη θέα προς τις αυστηρές βόρειες απόκρημνες ακτές του νησιού. Η διαδρομή έχει πολύ καλή σήμανση.
Στη διαδρομή προς το φάρο και 500 μ. πριν από αυτόν βρίσκεται το ερημοκλήσι του Αγ. Ιωαννικίου κρυμμένο στους κάθετους βράχους που καταλήγουν στη θάλασσα. Η θέση ονομάζεται και ασκηταριό καθώς χρησίμευε σαν τόπος απομόνωσης ευλαβών μοναχών. Η παράδοση λέει ότι το ναΐδριο κτίστηκε από ένα καραβοκύρη που κινδύνευσε στα βράχια κάτω από το εκκλησάκι την ημέρα της εορτής του αγίου – 4 Νοεμβρίου - και ο οποίος έκαμε τάμα ανέγερσης του ναΐσκου.
Η κατάληξη της διαδρομής είναι στον πετρόκτιστο φάρο της Ζούρβας που κατασκευάστηκε το 1883. Το ύψος του πύργου του είναι 10 μ. Ο φάρος καταστράφηκε από τους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και ξαναχτίστηκε μετά τον πόλεμο το 1946, όπου λειτούργησε σαν επανδρωμένος. Από το 1989 έγινε αυτόματος. Ο φάρος της Ζούρβας μαζί με της Δοκού και των Σπετσών ελέγχουν την ναυσιπλοΐα της περιοχής.
Το μεγάλο μήκος της διαδρομής δεν επιτρέπει την επιστροφή με τα πόδια. Η καλύτερη λύση είναι η επιστροφή με θαλάσσιο ταξί με το οποίο θα πρέπει να έχετε προσυνεννοηθεί. Τα σκαφάκια (θαλάσσια ταξί) όταν ο καιρός είναι καλός ‘‘πιάνουν’’ και στα βράχια κάτω από το φάρο, αλλά η πιο σίγουρη επιλογή είναι να επιστρέψετε στον όρμο της Λέδεζας, κάτω από τη μονή, όπου δεν υπάρχει πρόβλημα πρόσδεσης και επιβίβασης. Στη διαδρομή δεν υπάρχει νερό ούτε φαγητό προμήθειες τις οποίες θα πρέπει να έχετε μαζί σας. Τα κινητό ‘‘πιάνει’’ στο μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομής εκτός από την περιοχή της Μονής που βρίσκεται στο μικρό περίκλειστο οροπέδιο.
Κατάσταση εδάφους: Μονοπάτι - χωματόδρομος 2,3 χλμ., μονοπάτι πλακόστρωτο 10,2 χλμ. ή 14,9 χλμ. (86%).
