Φωτο: © Βικιπαίδεια
Λιμνοθάλασσα Αλυκής
Η Αλυκή είναι μία παράκτια αλμυρή λιμνοθάλασσα στη βορειοανατολική χερσόνησο της Λήμνου, ανατολικά του οικισμού του Αγίου Αλεξάνδρου. Καλύπτει έκταση 6.300 στρεμμάτων και επικοινωνεί με τη θάλασσα μέσω μιας πολύ στενής διώρυγας ενώ χωρίζεται από ζώνη αμμοθινών η οποία εκτείνεται σε μήκος 2 χιλιομέτρων και έχει πλάτος γης 150 μέτρων. Η περιοχή έχει χαρακτηρισθεί ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας SPA σύμφωνα με την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ λόγω της υψηλής ορνιθολογικής της αξίας.
Κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους καλύπτεται με θαλασσινό νερό. Μαζί με τις γειτονικές υφάλμυρες λίμνες Χορταρόλιμνη και Ασπρόλιμνη στην ανατολική πλευρά της νήσου, αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους υδροβιότοπους του νησιού. Η Αλυκή είναι η μεγαλύτερη από τις 3 λίμνες, δεν έχει ψάρια ωστόσο υπάρχουν οργανισμοί όπως σκώληκες που ζουν μέσα σε αυτή και περιμετρικά της αποτελώντας πηγή τροφής για τα διάφορα είδη πτηνών, ερπετών και αμφιβίων. Φιλοξενεί έναν αριθμό ειδών (135 είδη) από τα οποία άλλα αναπαράγονται εδώ (54), άλλα εμφανίζονται μόνον κατά την μετανάστευση (39), άλλα χρησιμοποιούν τους υγροτόπους και την εγγύς ευρύτερη περιοχή για διαχείμαση (28), ενώ κάποια κάνουν κάποιον από τους ανωτέρων συνδυασμούς. Στην Αλυκή Λήμνου έχει παρατηρηθεί ένα από τα μεγαλύτερα σμήνη ροζ φλαμίνγκο στην Ελλάδα με πληθυσμό περίπου 5.000.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι η λιμνοθάλασσα δεν έχει επηρεαστεί από ανθρώπινες δραστηριότητες με αποτέλεσμα να συντηρεί έναν αρκετά μεγάλο αριθμό από σπάνια και απειλούμενα είδη που προστατεύονται από διεθνείς συμβάσεις ή από την Ελληνική Νομοθεσία. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αποξεραίνεται ολικώς κι έτσι σχηματίζει ένα εκτεταμένο πεδίο αυτόπηκτου άλατος (αλιπέδιο), το οποίο έχει την μοναδικότητα της δημιουργίας από βρόχινο νερό και όχι θαλασσινό όπως άλλες λιμνοθάλασσες της χώρας. Η γύρω περιοχή καλύπτεται από χαμηλή βλάστηση όπου φύονται, τουλάχιστον, 14 είδη χλωρίδας. Η λιμνοθάλασσα αποτελεί κομμάτι ενός δικτύου το οποίο δημιουργεί βασικό «διάδρομο» μετανάστευσης για πολλά υδρόβια, παρυδάτια είδη που κατεβαίνουν από τον βορρά αλλά και ασιατικών ειδών που σταθμεύουν κατά την μετανάστευση. Η καλύτερη εποχή για την παρατήρηση των πτηνών είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο.
Τα παλιά χρόνια αποτελούσε την κύρια πηγή άλατος για τους κατοίκους του νησιού που ξεκινούσαν από διάφορα χωριά της Λήμνου για να συλλέξουν αλάτι που τους ήταν απαραίτητο για τη συντήρηση των τροφίμων. Ακόμη και σήμερα συνεχίζεται αυτή η διαδικασία αλλά σε μικρότερη κλίμακα.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής οι Γερμανοί είχαν δημιουργήσει ναρκοπέδιο στην περιοχή. Μεταπολεμικά πολλοί ήταν οι ψαράδες που κομματιάστηκαν προσπαθώντας να βγάλουν δυναμίτη για ψάρεμα από τις νάρκες.