Translate 
Φαιστός
Ο αρχαιολογικός χώρος της Φαιστού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ανακτορικά κέντρα του μινωικού πολιτισμού και τη σημαντικότερη σε πλούτο και δύναμη πόλη της νότιας Κρήτης. Ήταν πόλη της Μινωικής Κρήτης, 55χλμ νότια του Ηρακλείου και κοντά στο Τυμπάκι. Τα ερείπια της πόλης βρίσκονται σε χαμηλό λόφο στην πεδιάδα της Μεσαράς, με πανοραμική θέα στην τριγύρω περιοχή.
Τα πρώτη ίχνη κατοίκησης στην περιοχή ανάγονται χρονολογικά στη Νεότερη Νεολιθική Εποχή και συνεχίζονται μέχρι την ίδρυση και εδραίωση των μινωικών ανακτόρων (1900-1450 π.X.). Η πόλη της Φαιστού απλώνεται σε μεγάλη έκταση γύρω από το κεντρικό ανάκτορο πάνω σε λόφους και εντός μιας πεδινής έκτασης.
Kατά τα ιστορικά χρόνια χτίζεται ο ναός της Pέας, στα νότια του παλαιού ανακτόρου. H Eλληνιστική πόλη υπήρξε εξαιρετικά ακμαία. Δείγμα οικιών της εποχής αυτής διακρίνεται στην δυτική αυλή του ανακτόρου. Στα μέσα του 2ου αιώνα π.X. η πόλη καταστράφηκε και υποδουλώθηκε από τη γειτονική Γόρτυνα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα λιθόκτιστα θεμέλια μιας στρογγυλής οικίας που ανασκάφτηκε στο νότιο άκρο του ανακτόρου, καθώς και αρχιτεκτονικά λείψανα τα οποία βρέθηκαν σε διάφορα σημεία του ανακτόρου καθώς και στα Χάλαρα.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανασκαφέων της Φαιστού, στο χώρο του ανακτόρου υπήρχαν πολλά κτήρια ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής. Τα περισσότερα από αυτά όμως καταστράφηκαν για να αποκαλυφτεί το μινωικό ανάκτορο. Το ανάκτορο της Φαιστού θεωρείται τυπικό δείγμα μινωικού ανακτόρου εξ αιτίας της εξαιρετικής του αρχιτεκτονικής σύνθεσης και της άψογης κατασκευής του.
Στο νέο ανάκτορο γύρω από την περίστυλη κεντρική αυλή αναπτύσσονται οι αποθήκες και τα ιερά, τα βασιλικά διαμερίσματα και τα εργαστήρια. Aκόμη δυτικότερα από τις αποθήκες, υπάρχει ο θεατρικός χωρος με τους πομπικούς δρόμους και σε κατώτερα στρώματα οι παλαιονακτορικές αποθήκες σίτου.Τα δυτικά προπύλαια του ανακτόρου είναι η πιο εντυπωσιακή είσοδος μινωικού ανακτόρου. Το όλο συγκρότημα αρθρώνεται σε επάλληλα άνδηρα, η επικοινωνία μεταξύ των οποίων εξασφαλίζεται με μνημειακές κλίμακες.
Στις αρχες της 2ης χιλιετίας η Φαιστός γίνεται έδρα βασιλιά και κατασκευάζεται το πρώτο ανάκτορο πάνω στην κορυφή του χαμηλότερου λόφου. H ζωή του πρώτου ανακτόρου διήρκησε τρεις αιώνες περίπου (2000-1700 π.X.). Γύρω στο 1700 π.X. καταστρέφεται από μεγάλη πυρκαγιά. Πάνω στα ερείπια ένα νέο ανάκτορο οικοδομείται, το οποίο καταστρέφεται, όπως και τα άλλα μινωικά κέντρα. Tο ανάκτορο δεν λειτουργεί πλέον. Mόνο κάποια τμήματά του κατοικήθηκαν από ιδιώτες στην ύστερη μετανακτορική εποχή.
Η πτώση του Μυκηναϊκού πολιτισμού δε φέρνει την καταστροφή στη Φαιστό. Ένας σημαντικός οικισμός σε μεγάλη έκταση υπάρχει στο λόφο κατά την πρωτογεωμετρική και γεωμετρική περίοδο. Ο οικισμός χαρακτηρίζεται από μεγάλα κολοκτισμένα σπίτια και έναν πλακόστρωτο δρόμο που ανηφορίζει προς το χώρο της Δυτικής αυλής, όπως αποδεικνύει το ανεσκαμμένο τμήμα του οικισμού στη νοτιοδυτική παρυφή του ανακτόρου. Κατά την αρχαϊκή περίοδο αρχίζει και πάλι να ακμάζει η πόλη και να μεγαλώνει. Πλέον καλύπτει έκταση μεγαλύτερη της μινωικής πόλης, καθώς απλωνόταν δυτικά στον ψηλό λόφο του Αφέντη Χριστού και νότια πέρα από το χωριό του Αγίου Ιωάννη. Λείψανα τείχους έχουν εντοπιστεί στο λόφο όπου βρίσκεται το τουριστικό περίπτερο, στη θέση του Αγίου Γεωργίου της Φαλάνδρας και στο λόφο του Αφέντη Χριστού και αποδεικνύουν πως η αρχαϊκή πόλη διέθετε οχυρωμένη ακρόπολη.
