1. Σκόπελος (Χώρα)
Στο βορρά μέσα σε μια κλειστή αγκαλιά είναι χτισμένη η πανέμορφη μικρή πολιτεία της Σκοπέλου με τα σφιχταγκαλιασμένα σπίτια που περιβάλλουν το Κάστρο και κατεβαίνουν μέχρι κάτω στο λιμάνι, αφού τώρα πια οι βάρβαροι δεν απειλούν το νησί. Ανάμεσα στα σπίτια αναρίθμητα μικρά εκκλησάκια που με ιδιαίτερο σεβασμό φροντίζουν οι Σκοπελίτες συνεχίζοντας να διατηρούν αυστηρά τη θρησκευτική τους παράδοση. Στενά πλακόστρωτα ανηφορικά σοκάκια που διακόπτονται κάθε τόσο από πλατύσκαλα και σκαλοπάτια ζώνουν τις γειτονιές, τεράστιες μπουκαμβίλιες αγκαλιάζουν μπαλκόνια και φρεσκοασβεστωμένους τοίχους, που κλείνουν μέσα τους μικροσκοπικές αυλές.
Τα αυστηρά καφέ σκούρα πορτοπαράθυρα του παρελθόντος δίνουν δειλά δειλά τα τελευταία χρόνια τη θέση τους σε άλλα πιο ζωντανά χρώματα. Αν και οι τόνοι του καφέ από το ανοικτό μπεζ μέχρι το σκούρο της σοκολάτας εξακολουθούν παραδοσιακά να επικρατούν, οι Σκοπελίτες τολμούν πια να κοσμήσουν τα κουφώματα των σπιτιών τους με πράσινα, γαλάζια, μπλε και σμαραγδιά χρώματα, ακόμα και το κόκκινο φλογίζει μια πόρτα εδώ και ένα μπαλκονάκι παρά πέρα.
Από τον 16ο αιώνα π.Χ που η σημερινή Σκόπελος ονομαζόταν Πεπάρηθος από τους Κρήτες που έφτασαν στο νησί φέρνοντας μαζί τους την καλλιέργεια της ελιάς και της αμπέλου, το νησί κατοικήθηκε από πολλές διαφορετικές εθνικές ομάδες, πράγμα που φαίνεται να αποτελεί παράδοση, αφού και σήμερα δεν είναι λίγοι οι αλλοδαποί που διάλεξαν τη Σκόπελο για πατρίδα τους. Πολλοί είναι αυτοί που μένουν μόνιμα εδώ, μοιρασμένοι και στα υπόλοιπα χωριά της Σκοπέλου και κυρίως στο Παλιό Κλήμα, απολαμβάνοντας την ομορφιά και τη γοητεία που προσφέρει ο μοναδικός αυτός τόπος στους 6.000 περίπου κατοίκους του και τους αναρίθμητους καλοκαιρινούς επισκέπτες . Αυτοί οι ξένοι άλλωστε είναι που σέβονται περισσότερο απ’ όλους τους άλλους την παράδοση και το χρώμα του νησιού, που αντέχει ακόμα παρ’ όλες τις προσπάθειες αρκετών να το παραδώσουν στις ευκολίες του “πολιτισμού”.
Μέσα στην Χώρα της Σκοπέλου θα περιπλανηθείτε στα μικρά γραφικά δρομάκια. Μια όμορφη διαδρομή ξεκινά από το Πηγαδάκι, λίγο πιο πάνω από την παραλία της Χώρας, απ’ όπου θα ανηφορίσετε για το Ενετικό Κάστρο που χρονολογείται από το 13ο αι. και φτιάχτηκε από την οικογένεια των Γκίζι. Υπάρχουν βέβαια μόνο υπολείμματα από τα τείχη του, όμως αξίζει, καθώς θα έχετε τη δυνατότητα να θαυμάσετε την υπέροχη θέα από εκεί. Κατηφορίζοντας από τα πολλά σκαλοπάτια, θα συναντήσετε πολλά εκκλησάκια , από τα πιο παλιά της Χώρας, σταματώντας κάθε τόσο για να θαυμάσετε την μοναδική θέα.
Όταν νομίσετε ότι έχετε χαθεί στα αναρίθμητα δρομάκια της Σκοπέλου, απλά κατηφορίστε σε ένα από αυτά και θα βρεθείτε στο λιμάνι της. Στην Χώρα της Σκοπέλου θα θαυμάσετε ακόμη το σπίτι του λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα (δίπλα από την εκκλησία των Τριών Ιεραρχών), τα εκθέματα του Λαογραφικού μουσείου, στο κέντρο της Χώρας, αλλά και την υπέροχη αρχιτεκτονική εν γένει των σπιτιών του οικισμού. Αξίζει επίσης μια επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου, ο οποίος βρίσκεται δεξιά του λιμανιού στην περιοχή Αμπελική. Εκεί εκτίθεται επίσης μικρός αριθμός αρχαιολογικών ευρημάτων.
Μια υπέροχη διαδρομή στην Χώρα, είναι αυτή της ανάβασης από τη Παναγίτσα του Πύργου -στην άκρη του λιμανιού- έως το Κάστρο. Η διαδρομή αυτή είναι σαν μια αναδρομή στο παρελθόν. Υπέροχες εκκλησιές, γραφικά δρομάκια, απότομα βράχια με το Αιγαίο να ανοίγεται μπροστά σου επιβλητικό. Αξίζει να πούμε εδώ δυο λόγια για την Παναγίτσα του Πύργου, όπως αποκαλούν οι Σκοπελίτες την εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκεται στην άκρη του λιμανιού. Η εκκλησία αυτή βρίσκεται πάνω στο βράχο στην είσοδο του λιμανιού της Σκοπέλου και είναι μια από τις πρώτες εικόνες που έχει ο επισκέπτης φτάνοντας στο νησί, πολύ εντυπωσιακή θα λέγαμε. Ο τύπος της εκκλησίας είναι σύνθετος, σταυροειδής και ο τρούλος της στηρίζεται σε τέσσερις κίονες που βρίσκονται στον κυρίως ναό και δεν περικλείονται από το τέμπλο. Το τέμπλο χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και παρουσιάζει σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Είναι επίσης διακοσμημένο με σκαλιστά λουλούδια και πουλιά γύρω από τα πλαίσια με τις εικόνες των αγίων. Υπάρχουν τέλος , εικόνες του 18ου και 19ου αι. καθώς και μια μεγάλη εικόνα που βρέθηκε στη θάλασσα.
2. Αγνώντας
Ο Αγνώντας είναι ένας μικρός παράλιος οικισμός στο νότιο τμήμα της Σκοπέλου. Είναι το δεύτερο λιμάνι του νησιού που φιλοξενεί κυρίως τουριστικά και αλιευτικά σκάφη. Χρησιμοποιείται όμως και σαν εναλλακτική λύση για επιβατικά καράβια προερχόμενα από τον Βόλο και τον Άγιο Κωνσταντίνο που δεν μπορούν να δέσουν στο κύριο λιμάνι του νησιού οταν οι καιρικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν. Το χωριό οφείλει το όνομά του στο Ολυμπιονίκη Αγνώντα ή Άγνων που νίκησε στο αγώνισμα του δρόμου στους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξηχθησαν το 569 π.Χ. Επιστρέφοντας αποβιβάστηκε στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το χωριό με το ειδυλλιακό λιμάνι του. Το πρόσωπο του Ολυμπιονίκη απεικονίζεται σε ασημένιο νόμισμα της κλασικής εποχής, ενώ στο λιμάνι του οικισμού έχει στηθεί άγαλμα.
Ο μικρός οικισμός με τους ελάχιστους κατοίκους περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση και τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου. Στις γραφικές ψαραταβέρνες, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν φρέσκο ψάρι και άλλα τοπικά εδέσματα. Ο Αγνώντας απέχει 8 χιλιόμετρα από τη Χώρα της Σκοπέλου και 22.5 από τη Γλώσσα.