Αιτωλικό

Translate

Αιτωλικό

Το Αιτωλικό είναι κωμόπολη, καλούμενη και μικρή Βενετία της Ελλάδας, με πληθυσμό 5.349 κατοίκους, δέκα χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μεσολογγίου. Η πόλη του Αιτωλικού είναι ανεπτυγμένη σ’ ένα μικρό νησάκι ριζωμένο στο νερό στο μέσον περίπου της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού που προστατεύεται από τους ορεινούς όγκους της Βαράσοβας και του Ζυγού.

Συνδέεται ανατολικά και δυτικά με την ξηρά με δύο πέτρινα τοξοτά γεφύρια του 19ου αιώνα, αρχικού μήκους περίπου 300 μέτρων το καθένα. Τα γεφύρια είναι χτισμένα το δυτικό με 26 καμάρες, ενώ το ανατολικό με 32 και διαθέτουν πέτρινο στηθαίο. Έχουν ιστορική αξία και γι’αυτό έχουν κηρυχτεί διατηρητέα παρόλο που είναι σε κακή κατάσταση. Τα γεφύρια αποτελούν επέκταση των αρχικών πέτρινων γεφυριών που είχαν κατασκευαστεί το 1848 από τον δήμαρχο Αιτωλικού Κωνσταντάκη Κουρκουμελή. Ο Δήμος Αιτωλικού ήταν ένας ιστορικός Δήμος, που πλέον δεν υπάρχει, καθώς καταργήθηκε το 2010, και το Αιτωλικό αλλά και οι γύρω περιοχές, εντάχθηκαν στο καινούργιο καλλικρατικό Δήμο της Ιερής πόλης του Μεσολογγίου.

Για το όνομα του Αιτωλικού υπάρχουν αρκετές εκδοχές. Η πρώτη θέλει να ονομάστηκε «Ανατολικόν» κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Ιστορικές αναφορές και δημόσια έγγραφα της εποχής το αναφέρουν με αυτή την ονομασία με την αιτιολογία ότι ήταν το ανατολικότερο νησάκι των Εχινάδων ή επειδή ήταν ανατολικά του Αχελώου. Ως «Αντλικόν» αναφέρεται σε πολλά δημοτικά τραγούδια. Όμως η κανονική του προέλευση είναι από τη λέξη «αντλώ» και αυτό γιατί λόγω της θέσης του τόσο κοντά στην επιφάνεια του νερού, όπου και αν έσκαβαν, ακόμα και στα πιο ρηχά σημεία, αντλούσαν νερό. Η ονομασία που επικράτησε είναι «Αιτωλικόν». Όπως αποκαλύφθηκε τελικά ήταν το αρχικό της όνομα 100 χρόνια πριν από την έναρξης της επανάστασης του ’21.

Από τους πιο φημισμένους ψαρότοπους, η λιμνοθάλασσα Αιτωλικού, η ίδια είναι τεράστιος βιότοπος και αποτελεί το μεγαλύτερο τμήμα του πολύτιμου οικοσυστήματος που ορίζεται από τις εκβολές του Ευήνου έως τις εκβολές του Αχελώου. Πηγή πλούτου και ευημερίας η λιμνοθάλασσα και για τις δύο πόλεις: Αιτωλικού και Μεσολογγίου, ιδιαίτερα δε για την πόλη του Αιτωλικού που γεννήθηκε (αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν αυτής του Μεσολογγίου) κυριολεκτικά μέσα στην καρδιά της λιμνοθάλασσας και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του μεγάλου αυτού οικοσυστήματος, του μεγαλύτερου στην Ευρώπη.

Όλα τα είδη ψαριών αφθονούσαν στη λιμνοθάλασσα Αιτωλικού, ιδιαίτερα η περίφημη τσιπούρα και ο κέφαλος, από το θηλυκό του οποίου, την «μπάφα», βγαίνει το αυγοτάραχο, γνωστό με την επωνυμία «αυγοτάραχο Μεσολογγίου». Οι περισσότεροι κάτοικοι πριν λίγα χρόνια ήταν αλιείς. Ιχθυοτρόφοι που ήλεγχαν εφτά ιχθυοτροφεία (τα ¾) της λιμνοθάλασσας τα όποια μίσθωναν για μεγάλο χρονικό διάστημα από το Δημόσιο κατόπιν πλειστηριασμού, ενώ ένα άλλο μεγάλο ποσοστό ασκούσε το επάγγελμα του ελεύθερου αλιέα.

Μεγάλη η αλιευτική παράδοση του Αιτωλικού αλλά και η ναυτική. Το Αιτωλικό ως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διατηρούσε στόλο από περίπου 35 εμπορικά ποντοπόρα πλοία πλέον των μικρότερων. Τα πλοία αυτά, που ήταν μέρος του Αιτωλικιώτικου εμπορικού στόλου, ελλιμενισμένα με αυτά του Μεσολογγίου στον Άγιο Σώστη του Μεσολογγίου κάηκαν από τον πειρατικό στόλο των Δουλτσινιωτών κατά τα Ορλωφικά. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Αιτωλικιώτες πλοιοκτήτες δεν εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες που έδωσε το κράτος, δεν ανανέωσαν το στόλο, και έτσι άδοξα τελείωσε η παρουσία του Αιτωλικού στη ναυτιλία.

Σήμερα το ποσοστό των ψαράδων, λόγω της αλόγιστης αποξήρανσης και καταστροφής (δεκαετία 1970) του 50% περίπου της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού, έχει μειωθεί στο ελάχιστο όπως και τα ιχθυοαποθέματα της λιμνοθάλασσας και η ιχθυοπαραγωγή. Επίσης αρκετοί κάτοικοι είναι αγρότες – κτηματίες λόγω του εύφορου κάμπου του, και φυσικά ένα ποσοστό έμποροι και επαγγελματίες.

Η λιμνοθάλασσα Αιτωλικού αποτελεί φωλιά και καταφύγιο για περισσότερα από 250 διαφορετικά είδη πουλιών, στα οποία περιλαμβάνονται πολλά σπάνια και απειλούμενα με εξαφάνιση. Θα δείτε ερωδιούς, φοινικόπτερα, αγριόχηνες, μαυρόκοτες και άλλα θαλασσοπούλια, ενώ δυτικά, στο λόφο Κατσάς και προς τους λόφους της Αγίας Παρασκευής και των κοινοτήτων Αγίου Ηλία, Στάμνας και Χρυσοβεργίου, αφθονούν οι πέρδικες, οι τσαλαπετεινοί και τα κοτσύφια. Για μπάνιο επιλέξτε τα Ρεμπάκια ή την περιοχή Σταμνά.

Δείτε