Μονή Αγίου Γεωργίου στο Καρύδι Αποκορώνου

Translate English Version

Μονή Αγίου Γεωργίου στο Καρύδι Αποκορώνου

Ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου βρίσκεται ανατολικά των Χανίων, 2 περίπου χιλιόμετρα από το Βάμο Αποκορώνου. Πρόκειται για τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με νάρθηκα και πλίθινες καμάρες. Η μονή ήταν εγκαταλειμμένη για πολλά χρόνια αλλά τα τελευταία χρόνια  πραγματοποιήθηκαν στοιχειώδεις εργασίες αποκατάστασης του μοναστηριακού συγκροτήματος με σκοπό την αναβίωση και ανάδειξη του σημαντικού αυτού μνημείου. Το 1996 η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Καρυδίου χαρακτηρίστηκε Μνημείο από την Ιερά Σύνοδο. Στην συνέχεια η Μητρόπολη Κυδωνιάς και Αποκορώνου με τις ευλογίες του Μητροπολίτη κ. Ειρηναίου προχώρησε στην ίδρυση της Μονής Αγίου Γεωργίου στο Καρύδι.

Οι πρώτες αναφορές για την Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου βρίσκονται σε έγγραφα του 1600. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, στο σημείο υπήρχε μικρός οικισμός με το όνομα Καρύδι. Κατά την περίοδο της τουρκικής κατοχής, ο ιερέας του χωριού θέλοντας να κρατήσει αλώβητο το Ναό υποχρεώθηκε να καταβάλλει φόρο στους κατακτητές που με δυσκολία εξοικονομούσε κάθε χρόνο. Μη μπορώντας να ανταποκριθεί, ζήτησε την συνδρομή της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Τζαγκαρόλων που βρίσκεται στο Ακρωτήρι Χανίων, ώστε να μπορέσει να καλύψει τη βαριά υποχρέωση. Περί τα 1720, δώρισε τον ναό, στην Μονή της Αγίας Τριάδος η οποία ίδρυσε το Μετόχι του Αγίου Γεωργίου.

Το 1821 ο τότε διοικητής Κρήτης Μουσταφά Ναϊλή Πασάς παρεχώρησε περισσότερες ελευθερίες στους Χριστιανούς της Κρήτης, ιδιαίτερα στην Ι. Μ. της Αγίας Τριάδος. Ο Ηγούμενος της Μονής Ιωάσαφ Ροδούσης, προβαίνει στην εξαγορά κτημάτων και έτσι το Μετόχι αποκτά κύρος βοηθώντας τους κατοίκους της Αποκορώνου. Το 1829 παίρνει την πρώτη άδεια για την εκμετάλλευση του καρπού της ελιάς, γεγονός που βοηθάει το μοναστήρι να αναπτυχθεί περαιτέρω. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το κτίριο του ελαιουργείου, που τελείωσε το 1863 σύμφωνα και με την κτητορική επιγραφή, επί ηγουμενίας Γρηγορίου Παπαδοπετράκη (1862 - 1866), ενώ η κατασκευή του βασίστηκε πάνω σε σχέδια του Προηγούμενου Γεράσιμου Στρατηγάκη. Με την προσθήκη του ελαιοτριβείου δημιουργήθηκε ένα ιδιαιτέρως σημαντικό αρχιτεκτονικό σύνολο. Ο τεράστιος χώρος αποτελείται από δώδεκα τόξα και ενσωματώνεται με παλαιότερα κτίρια του χώρου. Στο εσωτερικό του υπάρχουν τέσσερις ελαιόμυλοι που δεν συναντώνται σε κανένα άλλο ελαιοτριβείο της Κρήτης ενώ σήμερα υπάρχουν μόνο οι κτιστές βάσεις τους και οι μυλόπετρες έχουν αφαιρεθεί. Τις μυλόπετρες τις κινούσαν ζώα όπως άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια ή βόδια. 

Το μετόχι κάποια στιγμή έφτασε να έχει 3600 ρίζες ελιές και να παράγει μεγάλη ποσότητα ελαιόλαδου, γεγονός που δικαιολογεί και το μέγεθος του ελαιουργείου. Σήμερα η οροφή του ελαιοτριβείου έχει καταρρεύσει παρόλα αυτά αποτελεί το σήμα κατατεθέν του μοναστηριού. Το 1900 εγκαταλείπει το μετόχι και ο τελευταίος μοναχός με αποτέλεσμα να διαλυθεί το 1923 και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του να διανεμηθεί από το Εφεδρικό Ταμείο στους εφέδρους της Μικρασιατικής εκστρατείας και των Βαλκανικών πολέμων.

Η μονή δεν διαθέτει τον πλούτο και τα υποστατικά άλλων μοναστηριών, ούτε λαμπερά κειμήλια και μεγαλοπρεπή κτίρια, αλλά οι εικόνες του 1880, το λιτό οικοδόμημα του Ναού, οι πελεκητές πέτρες, δείγμα ξεχωριστής τέχνης και οι ποταμόπετρες είναι μερικές από τις λεπτομέρειες του μικρού αυτού γοητευτικού συνόλου.