Translate 
Σπήλαιο Λιμνών
Βρίσκεται κοντά στο χωριό Καστριά της Αχαΐας. Η πρώτη αποστολή για την εξερεύνηση του σπηλαίου έγινε το 1964 από κατοίκους της τότε Κοινότητας των Καστριών, με πρωτοβουλία του Βασίλη Τεμπέλη, και ολοκληρώθηκε το 1965 από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο, με συμμετοχή Ελλήνων και ξένων σπηλαιολόγων. Το 1981 άρχισαν από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (EOT) τα έργα ανάδειξης και το πρώτο αξιοποιημένο τμήμα παραδόθηκε στο κοινό το 1990. Εν τω μεταξύ καθοριστική υπήρξε, κατά την εξερεύνηση και αξιοποίηση του σπηλαίου, η συμβολή της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, με πρόεδρο την αείμνηστη Άννα Πετροχείλου, στη μνήμη της οποίας είναι αφιερωμένη η πρώτη αίθουσα.
Τα τοιχώματα του σπηλαίου είναι στολισμένα με θαυμάσια σταλακτιτικά συμπλέγματα, που προκαλούν τα μάτια και τη φαντασία να δημιουργήσει τις δικές της εικόνες, καθώς ο επισκέπτης περνά ανάμεσα σ' αυτό το πέτρινο δάσος το γεμάτο εκπλήξεις, βαδίζοντας επάνω σε έναν ασφαλή διάδρομο. Στο τέλος αυτού του διαδρόμου βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το «Κάστρο», έναν από τους πιο εντυπωσιακούς σχηματισμούς στο δάπεδο, που θυμίζει επάλξεις φρουρίου, ακόμη και «προτείχισμα» λίγα μέτρα πιο πριν. Εδώ, μετά από έντονες βροχοπτώσεις σχηματίζεται μία μεγάλη λίμνη και κλιμακωτοί καταρράκτες κυλούν στους δικούς τους ρυθμούς της Μουσικής των Νερών, που «παίρνει» από τον Χαίντελ και δίνει ένα νέο, προκλασικό όσο και μεταμοντέρνο, μουσικό θέμα. Και η σταγονορροή έχει τη δική της μουσική, αρκεί να μπορούμε να την ακούσουμε σωπαίνοντας. Η σιωπή είναι η ελάχιστη οφειλή σεβασμού σ' ένα τόσο σπουδαίο μνημείο, που έφτιαξε η Φύση παίζοντας σε μια καλή της ώρα.
Μικρές ή μεγαλύτερες λίμνες, 13 στο σύνολο τους, διαδέχονται η μία την άλλη, με χερσαία τμήματα που εναλλάσσονται με τα λιμναία ως το τέλος του σπηλαίου. Οι λιθωματικοί «καταρράκτες» είναι εδώ το πιο συνηθισμένο μοτίβο, αφού είναι φυσικό το νερό να «πετρώνει», έτσι όπως εκβάλλει ή μάλλον όπως εισβάλλει στο εσωτερικό του σπηλαίου, από διαφορετικά σημεία στα πλάγια και την οροφή.
Τα χρώματα βέβαια ποικίλλουν, ανάλογα με τα οξείδια που εμπεριέχονται στα πετρώματα. Αυτό αποτελεί πρόσθετο στοιχείο ομορφιάς μαζί με παραλλαγές στα σχήματα του λιθωματικού διακόσμου, που άλλοτε θυμίζει άμβωνα, εκκλησάκι, κιόσκι, άλλοτε φάτνη, πολυέλαιο ή μία αιωρούμενη φιγούρα που μοιάζει να παρακολουθεί από ψηλά τα βήματά μας. Εδώ, θα πρέπει να πούμε ότι τα ονόματα είναι ενδεικτικά και συμβατικά. Προκλήθηκαν από τον ενθουσιασμό και την πρώτη εντύπωση που σχημάτισαν οι εξερευνητές και εξ αυτών οι πιο ενθουσιώδεις, όπως η Άννα Πετροχείλου, η οποία έδωσε με αγάπη και τρυφερότητα, ονόματα σε κάθε γωνιά των σπηλαίων, σε κάθε σταλακτίτη και σταλαγμίτη, που είχε μια ιδιαιτερότητα ή ομοιότητα με κάτι. Παραπέμπουμε συχνά σε αυτές τις ονομασίες, αλλά προτιμάμε ν' αφήνουμε τον θεατή μόνο του να δει, να παρομοιάσει, να ονειρευτεί και να πλάσει το δικό του παραμύθι. Για να διευκολύνεται η ξενάγηση στο σπήλαιο, στο πρώτο αξιοποιημένο τμήμα έχουν ορισθεί διάφορα σημεία-στάσεις και έχουν χαρακτηρισθεί με λατινικά γράμματα από το Α έως το Μ.
Ώρες Λειτουργίας και Εισιτήρια
Το σπήλαιο λειτουργεί καθημερινά από τις 09:00 έως τις 16:30 ενώ τις αργίες και τους θερινούς μήνες, το ωράριο λειτουργίας παρατείνεται. Για την είσοδο υπάρχει αντίτιμο που εξαρτάται από την ηλικιακή ομάδα και τις εκπτώσεις που μπορεί κάποιος να δικαιούται. Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα απόκτησης του τουριστικού πακέτου Kalavrita Pass που εξασφαλίζει την πρόσβαση σε τέσσερα αξιοθέατα της περιοχής των Καλαβρύτων. Περιλαμβάνεται το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων, ο Οδοντωτός Σιδηρόδρομος, το Σπήλαιο Λιμνών και το Μουσείο Ολοκαυτώματος.
Πρόσβαση
Το Σπήλαιο των Λιμνών βρίσκεται στο χωριό Καστριά, 17 χιλιόμετρα από τη πόλη των Καλαβρύτων και 60 χιλιόμετρα από την Τρίπολη.