Translate 
Ι.Ν. Παναγίας Σέργενας
Η Παναγία Τρύπα ή Παναγία Σέργενα είναι ένα μικρό εκκλησάκι του 1700, που βρίσκεται λαξευμένο σε ψηλό ηφαιστειογενή βράχο, νοτιοδυτικά του χωριού Βόθωνας μέσα στη μεγάλη λαγκαδιά της περιοχής. Ο ναός είναι εξ ολοκλήρου υπόσκαφος σε ύψος 20 περίπου μέτρων. Από εκεί πάνω σεργιανούσανε τη θάλασσα. Γι αυτό την είπαν Σέργενα. Προσέχανε μην φανούν πειρατικά στον έξω γιαλό. Κατά την εποχή των πειρατών οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν την εκκλησία ως καταφύγιο. Ανέβαιναν επάνω με μία ξύλινη σκάλα, την οποία στη συνέχεια, τραβούσαν στο εσωτερικό της εκκλησίας καθιστώντας έτσι αδύνατη τη πρόσβαση των εισβολέων.
Την ονομασία Παναγία Τρύπα εικάζεται ότι την οφείλει σε ένα μικρό και δυσδιάκριτο παράθυρο που εξωτερικά μοιάζει με τρύπα διαμέτρου 1 μ., από την οποία με ελικοειδές μονοπάτι σκαμμένο μέσα στην άσπα φτάνει κανείς μέχρι το εσωτερικό. Η εκκλησία δεν φαίνεται καθόλου, εκτός από μια τρύπα που είναι και η ανηφορική είσοδος του ναού. Γιορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου ημέρα όπου πραγματοποιείτε μεγάλο πανηγύρι. Στο εκκλησάκι μπορεί να φτάσει κάποιος μόνο περπατώντας από το μονοπάτι που ξεκινάει από το κέντρο του Βόθωνα. Μία πεζοπορία '5 - '10 λεπτών ανάμεσα σε ηφαιστειακά πετρώματα και ξερολιθιές.
Στο βιβλίο της « Ροτα περ Οστρια » η Καδιώ Κολύμβα αναφέρει:
…Δέσαμε τα ζώα σένα δέντρο κι αφήσαμε το πλακόστρωτο. Χωθήκαμε στο χορταριασμένο μονοπάτι, ίδιο με το βαθύ δρόμο που είχα κάνει χτες, – Θα δούμε μια κρυμμένη εκκλησία,
Έχει μια δική της ιστορία, παράξενη. Τη φτιάξανε οι άνθρωποι μέσα στο βουνό. Ούτε η εκκλησιά να φαίνεται, ούτε και ‘κείνοι.
Σκάψανε ψηλά στη κοιλιά του βράχου. Από εκεί πάνω σεργιανούσανε τη θάλασσα. Γι αυτό την είπαν Σεργενα. Προσέχανε μην φανούν πειρατικά στον έξω γιαλό.
Να φτάσαμε….
Εγώ δεν έβλεπα τίποτα. Ο καλόγερος έδεσε κόμπο τον ποδόγυρο του ράσου του και μου έδειξε να κάνω κι εγώ το ίδιο….
Σκαρφαλώσαμε το γυμνό βράχο, πατώντας σε σκαλοπάτια, που κάποιος είχε σκαλίσει στη πέτρα και, με χέρια και πόδια, αναρριχηθήκαμε ψηλά. Συρθήκαμε κάμποσο με την κοιλιά, μέσα σε μια τρύπα.
Βγαίνοντας από εκεί, αντίκρισα κάτι απίστευτο !
Βρεθήκαμε σε μια μεγάλη εκκλησία, στα σπλάχνα του βράχου .
Εικονίσματα, καντήλια, στασίδια, τέμπλο, απ΄όλα είχε. Καθαρά και λουστραρισμένα. Κι από το ανατολικό παράθυρο ψηλά έμπαινε φως.
Ας προσκυνήσουμε πρώτα τη χάρη της, ψιθύρισε ο καλόγερος, είχα χρόνια να έρθω εδώ.
Ανάψαμε τα καντήλια, προσευχηθήκαμε και καθίσαμε χάμω στη δροσιά του ναού…
το λαξευτό ξωκλήσι του Βόθωνα, το οποίο είναι ψηλά καρφωμένο στα σπλάχνα της θηραϊκής γης.
Εικόνα μαγευτική…. ….μες στην γλυκιά αγριάδα του λαγκαδιού της περιοχής.
Πράγματι είναι ένα πανέμορφο εκκλησάκι που το τιμούν με ιδιαίτερο τρόπο οι κάτοικοι του νησιού, αλλά πολύ δε περισσότερο το τιμά και το φροντίζει η νεολαία του Βόθωνα, η οποία καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την αγαπημένη τους Παναγιά τη Σέργενα ή, τη Παναγιά Τρύπα.
