Translate 
Σκυριανό Αλογάκι
Τα αλογάκια της Σκύρου είναι μία ιδιαίτερα μικρόσωμη αυτόχθονη φυλή αλόγων που υπάρχει στον ελλαδικό χώρο από την αρχαιότητα. Πιθανολογείται ότι τα έφεραν στο νησί οι Αθηναίοι τον 5ο π.Χ. αιώνα και έχουν κοινές ρίζες με το Άλογο της Πίνδου, ενώ πολλοί τα συνδέουν με τα άλογα του Αχιλλέα όταν πήγε στη Τροία αλλά και με τα άλογα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το αλογάκι της Σκύρου θεωρείται ως μία από τις μικρότερες φυλές που υπάρχουν παγκοσμίως. Κατάφερε να επιβιώσει στο πέρασμα των αιώνων και σήμερα ανήκει στα προστατευόμενα είδη. Στις αρχές του 1990 είχαν καταγραφεί 220 καθαρόαιμα άλογα σε όλο τον ελλαδικό χώρο, εκ των οποίων τα 120 στο νησί της Σκύρου. Λόγω της σπανιότητας του είδους, η Ευρωπαϊκή Ένωση το έχει συμπεριλάβει ανάμεσα στις σπάνιες φυλές αγροτικών ζώων και χρηματοδοτεί πρωτοβουλίες με σκοπό την προστασία τους. Τα αλογάκια ανήκουν στο είδος Equus Cabalus Skyriano και επιστημονικά χαρακτηρίζονται ως πόνυ λόγω του μικρού του μεγέθους ((poni=μικρόσωμο άλογο).
Εκτός του ύψους, τα χαρακτηριστικά τους είναι κοινά με εκείνα των αλόγων. Έχουν μυώδης σώμα, πλούσια χαίτη, λεπτά πόδια με δυνατές κλειδώσεις και θυσανωτή ουρά που συχνά φτάνει ως τις οπλές. Τα μάτια και τα ρουθούνια τους είναι μεγάλα και το χρώμα τους είναι συνήθως σε διάφορες αποχρώσεις του καστανού και του κοκκινόφαιου και πιο σπάνια ξανθό και λευκό. Το ύψος τους κυμαίνεται από 102 έως 122 εκατοστά στους επιβήτορες και από 100 έως 109 εκατοστά στις φοράδες, ενώ το βάρος τους φτάνει τα 151 κιλά. Τρέφονται κυρίως με αγριόχορτα, θάμνους και φύλλα που πέφτουν από τις αγριλιές και τις βελανιδιές, ενώ αν ο χειμώνας είναι βαρύς και το χιόνι σκεπάσει το έδαφος μπορούν αν φάνε και φλούδες δέντρων τις οποίες κόβουν με τα δόντια τους. Τα ζώα είναι ιδιαίτερα κοινωνικά, έξυπνα και αξιαγάπητα με φιλική συμπεριφορά προς τα παιδιά.
Μέχρι τη δεκαετία του 70, οι κάτοικοι του νησιού τα χρησιμοποιούσαν για αγροτικές εργασίες. Από τον Οκτώβριο έως τον Μάιο αφήνονταν ελεύθερα στο βουνό Κόχυλα, στην νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, αλλά το καλοκαίρι επέστρεφαν στους ιδιοκτήτες τους λόγω έλλειψης τροφής και νερού. Η ξηρασία στο βουνό συνέπιπτε με την εποχή του αλωνίσματος, έτσι οι γεωργοί παραφύλαγαν στη πηγή Νύφι και όταν τα άλογα κατέβαιναν για να ξεδιψάσουν, τα έπιαναν και τα πήγαιναν στο αλώνι. Μέχρι τη δεκαετία του 60, τα άλογα συμμετείχαν σε ιπποδρομίες που διοργανώνονταν στο νησί καθώς και σε ιππική έκθεση που ακολουθούσε. Στις ιπποδρομίες συμμετείχαν 6 άλογα και οι αναβάτες ίππευαν χωρίς σέλα. Πρόκειται για μία παράδοση που είναι άγνωστη τόσο η προέλευσή της όσο και το πότε ξεκίνησε.
Σήμερα τα αλογάκια απειλούνται από την καταστροφή των βιοτόπων με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών παρόλο που η περιοχή έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Πολλά εξ’ αυτών βρίσκονται πλέον σε κτήματα αγροτών καθώς και σε μονάδες εκτροφής και αναπαραγωγής. Τα αλογάκια αναπαράγονται από την αρχή της άνοιξης έως την αρχή του καλοκαιριού. Τα αρσενικά δημιουργούν χαρέμια με τα θηλυκά με τα οποία έχουν και την αναπαραγωγική δραστηριότητα. Στην Σκύρο λειτουργεί η Ένωση Μικρόσωμης Φυλής Αλόγων Σκύρου, ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο, σκοπός του οποίου είναι η καταγραφή, η τήρηση γενεαλογικού δέντρου, η διάσωση, η ιατρική περίθαλψη, η προώθηση και η ανάπτυξη της φυλής.