Ακρωτήριο Ταίναρο

Translate

Ακρωτήρι Ταίναρο

Το ακρωτήρι Ταίναρο γνωστό και ως Κάβο Ματαπάς είναι το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Βαλκανικής Χερσονήσου. Βρίσκεται στη Λακωνική Μάνη στη Πελοπόννησο χωρίζει το Μεσσηνιακό από τον Λακωνικό Κόλπο. Οφείλει το όνομά του στο μυθικό ήρωα Ταίναρο, γιό του Δία, που ήταν ο οικιστής που ίδρυσε την ομώνυμη πόλη στην Ακρωταινάρια χερσόνησο. Στο λιμανάκι που ονομάζεται Πόρτο Στέρνες εντοπίζεται ο αρχαίος οικισμός των Ταιναρίων, ο οποίος εγκαταλείφθηκε πριν από τα Ρωμαϊκά χρόνια. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα το ακρωτήριο φέρει πολλά ακόμη ονόματα όπως Ταινάρια ακτή, Φανάρι, Κάβος Ματαπάς, Βραχίων της Μάνης και Λίθος.

Το ακρωτήριο Ταίναρο είναι το μέρος όπου σύμφωνα με τους μύθους βρισκόταν η πύλη για τον Άδη. Η περιοχή υπήρξε τόπος λατρείας αφιερωμένος στον Ήλιο. Εκεί σταμάτησαν οι Κρήτες της Κνωσού κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους προς την Πύλο για να θαυμάσουν τα πρόβατα που έβοσκαν ελεύθερα στη χερσόνησο. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο θεός Απόλλωνας έδωσε στο θεό Ποσειδώνα το Ταίναρο με αντάλλαγμα τους Δελφούς όπου και έχτισε το ιερό του. Από τότε ο θεός Ποσειδώνας λατρεύεται στη περιοχή και όσοι ταξίδευαν στη θάλασσα σταματούσαν για να αποδώσουν τιμές στο ναό του Ταινάριου Ποσειδώνα που βρισκόταν στο ακρωτήρι. Οι προσκυνητές ονομαζόταν «Ταιναρισταί». Ερείπια του ναού διασώζονται έως σήμερα, ενώ υλικό από τον αρχαίο ναό χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της εκκλησίας των Ασωμάτων που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Σύμφωνα με τον Παυσανία και τον Πλούταρχο νεκρομαντείο λειτουργούσε σε ένα μικρό σπήλαιο της περιοχής.

Την εποχή της Τουρκοκρατίας το μέρος αποτελούσε ορμητήριο πειρατών της Μάνης. Τα διερχόμενα πλοία φρόντιζαν να πλέουν σε απόσταση από το ακρωτήριο ώστε ν μη πέσουν θύματα πειρατείας. Από τότε επικράτησε το γνωμικό «Από τον Κάβο Ματαπά σαράντα μίλια αλαργινά». Στην ευρύτερη περιοχή διεξήχθη η ναυμαχία του Ταινάρου τον Μάρτιο του 1941 μεταξύ του βρετανικού και του ιταλικού στόλου. Στην άκρη του ακρωτηρίου δεσπόζει ο λιθόκτιστος φάρος Ταίναρο που κατασκευάστηκε το 1887. Καταγάλανα νερά που πέφτουν με ορμή επάνω στα απόκρημνα βράχια δημιουργούν ένα άγριο τοπίο που εντυπωσιάζει όσους καταφέρουν να φτάσουν μέχρι την άκρη του ακρωτηρίου μέσα από το μονοπάτι που ξεκινάει από τα Κοκκινόγεια. Το άγριο ακρωτήρι περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ο Στρατής Μυριβήλης σε ένα μικρό απόσπασμα στο έργο του «ΜΑΝΗ».