Ανεμόμυλοι Ύδρας

Ανεμόμυλοι ή κατάλοιπα αυτών εντοπίζονται σε διάσπαρτες θέσεις και σε όλη την έκταση του οικισμού της Ύδρας. Συγκεκριμένα, εντοπίζονται 2 στα Καμίνια, 3 στη συνοικία του Λόφου, 7 στο λόφο δυτικά του λιμανιού, 2 στο λόφο ανατολικά του λιμανιού και τέλος, 2 στα νότια του οικισμού. Η λειτουργία των ανεμόμυλων ευνοήθηκε από τους βόρειους άνεμους που πνέουν στην περιοχή.

Οι ανεμόμυλοι εμφανίζονται σε απεικονίσεις και υδατογραφίες που χρονολογούνται γύρω στο 1795 ενώ η λειτουργία τους βεβαιώνεται σε αναφορές από τις αρχές του 19ου αιώνα. Βάσει αυτών των αναφορών στα τέλη του 18ου αιώνα λειτουργούσαν ανεμόμυλοι στην Ύδρα και είχαν ήδη διαμορφωθεί τουλάχιστον τρία μυλοτόπια. Προς τα τέλη του 19ου και κατά τον 20ο αιώνα, αρκετοί ανεμόμυλοι εγκαταλείφθηκαν, ενώ σε λειτουργία παρέμειναν περίπου ως τη δεκαετία του 1950 μόνο δύο ανεμόμυλοι. Σήμερα ελάχιστοι χρησιμοποιούνται ως κατοικίες ή ως βοηθητικοί χώροι. Αρκετοί από τους ανεμόμυλους ανήκουν στο Δήμο Ύδρας. Σύμφωνα με διαπιστωτική πράξη που εκδόθηκε το 2006 από την 1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού, οι ανεμόμυλοι έχουν κηρυχτεί μνημεία και προστατεύονται.

Ο πιο διάσημος όλων είναι ο ανεμόμυλος της Σοφίας Λόρεν από το έργο "Το παιδί και το δελφίνι" που έκανε παγκοσμίως γνωστή την πανέμορφη Ύδρα.