Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών είναι από τα σημαντικότερα μουσεία όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου. Τα εκθέματα που φιλοξενεί στις αίθουσές του είναι από τα πιο σπουδαία ευρήματα της ιστορίας του πολιτισμού, προερχόμενα από τις ανασκαφές των αρχαιολόγων στο χώρο του Μαντείου των Δελφών, του ομφαλού της Γης για τον κόσμο της ελληνικής αρχαιότητας.
Στο Μουσείο παρουσιάζεται η ιστορία του πιο ξακουστού μαντείου του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Αρχιτεκτονικά γλυπτά, αγάλματα, αφιερώματα των πιστών στο ιερό και στο μαντείο είναι κυρίως τα αντικείμενα που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών. Καλύπτουν την ελληνική αρχαιότητα από την ίδρυση του ιερού του Απόλλωνα τον 8ο αι. π.Χ. έως την παρακμή του στα χρόνια της ύστερης αρχαιότητας. Η μόνιμη έκθεση του Μουσείου περιγράφει την ιστορία του δελφικού ιερού και του μαντείου βάσει χρονολογικού πλαισίου.
Το κτήριο όπου στεγάζεται είναι διώροφο, συνολικού εμβαδού 2.270 τ. μ. Τα εκθέματά γεμίζουν τις δεκατέσσερις μεγάλες αίθουσές του ενώ και οι αποθηκευτικοί χώροι του είναι επίσης γεμάτοι ευρήματα που αναμένουν την έκθεσή τους. Διαθέτει ακόμα κυλικείο και πωλητήριο εντύπων.
Το πρώτο Αρχαιολογικό Μουσείο στους Δελφούς, ιδρύθηκε το 1903 με δωρεά του ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού, για να στεγάσει τα πρώτα ευρήματα της γαλλικής ανασκαφής του 1892. Επισκευές και επεκτάσεις έγιναν το 1935 και το 1958 το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών απέκτησε νέα μορφή, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού. Η τελευταία επέκταση ολοκληρώθηκε το 1999 και το Μουσείο απέκτησε την σημερινή μορφή του.
Αναλυτικότερα:
Αίθουσες I-II:
Ευρήματα από την εποχή πριν την λατρεία του Απόλλωνα στους Δελφούς είναι τα πρώτα που θα συναντήσουμε στην περιήγησή μας. Πήλινα μυκηναϊκά ειδώλια που αναπαριστούν όρθιες ή καθιστές μορφές, αναθήματα προς το ιερό από όλο τον τότε γνωστό κόσμο, ευρήματα της Εποχής του Χαλκού αλλά και αγάλματα της Γεωμετρικής Περιόδου. Προχωρώντας στην δεύτερη αίθουσα, συναντάμε όλα τα χάλκινα αφιερώματα από τον 8ο π.Χ. και 7ο π.Χ. αιώνα. Ειδώλια, κοσμήματα, περικεφαλαίες, ένας ξεχωριστός λέβητας με εξαιρετική διακόσμηση από φανταστικά τέρατα αλλά και τον περίφημο «δαιδαλικό κούρο», χάλκινο άγαλμα της Αρχαϊκής Περιόδου, δείγμα εξαιρετικής πλαστικής. Αφιερώματα στο μαντείο από Κύπριους και Κρήτες την εποχή εκείνη αναδεικνύουν την ιδιαίτερη σχέση με τα δύο σχετικά απομακρυσμένα νησιά, ενώ τα εκθέματα της δεύτερης αίθουσας κλείνουν με χάλκινα ομοιώματα ζώων κάθε μορφής και μεγέθους.
Αίθουσα III:
Οι δίδυμοι Κούροι, αφιέρωμα στο Μαντείο από το Άργος, κυριαρχούν στην Τρίτη αίθουσα. Πρόκειται για τον Κλεόβι και τον Βίτωνα, αδέρφια ή για άλλους για τους Διόσκουρους. Τα δύο αγάλματα των αρχών του 6ου πΧ αιώνα είναι μεγαλύτερα από το φυσικό μέγεθος και αποτελούν πρώτο δείγμα της εξαιρετικής γλυπτικής των επόμενων αιώνων. Χάλκινα αντικείμενα της ίδιας περιόδου και η ζωοφόρος του Θησαυρού των Σικυώνων, που χρονολογείται από το 560 πΧ και έδινε την αίσθηση ζωγραφικού πίνακα, συμπληρώνουν τα εκθέματα του χώρου.
Αίθουσα IV:
Εδώ εκτίθενται τα ευρήματα της Ιεράς Οδού, τα περισσότερα εκ των οποίων ήρθαν στο φως το 1939, όταν Γάλλοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μπροστά στον Θησαυρό των Αθηναίων δύο μεγάλους λάκκους που περιείχαν θραύσματα κυρίως χρυσελεφάντινων αποθεμάτων στο Μαντείο. Υπολογίζεται πως τα αντικείμενα αυτά για κάποιο λόγο υπέστησαν ζημιές κατά την αρχαιότητα, επειδή όμως δεν επιτρεπόταν να πεταχτούν ή να καταστραφούν, θάφτηκαν μέσα στον χώρο του ιερού. Τα πρόσωπα που απεικόνιζαν τα τρία χρυσελεφάντινα αγάλματα αποδίδονται στον Απόλλωνα, την Λητώ και την Άρτεμις, την «δελφική τριάδα» και έχουν χαρακτηριστικά αμυγδαλωτά μάτια και σαρκώδη χείλη. Μετά από πολύ προσπάθεια τα ευρήματα συντηρήθηκαν και παρουσιάζονται στο μουσείο από το 1975.
Αίθουσα V:
Αφιερωμένη στον Θησαυρό των Σιφνίων και το ελαφρώς πρωθύστερο άγαλμα της Σφιγγός των Ναξίων. Ο Θησαυρός των Σιφνίων σώζεται σχεδόν ακέραιος και μας δίνει μια κατατοπιστική εικόνα του οικοδομήματος στην ακμή του. Η ζωφόρος του, το ανατολικό αέτωμα, το περίθυρο και οι Καρυάτιδες του Θησαυρού, εκτίθενται επίσης εδώ. Η σφίγγα των Ναξίων, είναι εξαιρετικό δείγμα της πλαστικής της Νάξου, περίφημης κατά την αρχαιότητα. Δαιμονικό πλάσμα με γυναικείο πρόσωπο, σώμα λιονταριού και φτερά πτηνού, ήταν στερεωμένη σε κιονόκρανο ιωνικού κίονα με συνολικό ύψος τα 12,50 μέτρα.
Αίθουσα VI:
Αφιερωμένη στον ναό του Απόλλωνα, το κυρίαρχο οικοδόμημα του Μαντείου των Δελφών. Στην αίθουσα βλέπουμε όσα μέλη του ναού διασώθηκαν, μετά και τις διάφορες καταστροφές που υπέστη κατά την αρχαιότητα. Τρεις φορές τουλάχιστον, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ξαναφτιάχτηκε ο μεγαλοπρεπής ναός από την αρχή. Τα ερείπια που βλέπουμε σήμερα ήταν τμήμα του δωρικής κατασκευής ναού που εγκαινιάστηκε το 330 πΧ. Τμήματα από τις μετώπες και τα αετώματα του ναού και πληροφορίες για τα αγάλματα που υπήρχαν στο εσωτερικό του, από το οποίο δεν διατηρήθηκε σχεδόν τίποτα ως τις μέρες μας.
Αίθουσες VII-VIII:
Ο Θησαυρός των Αθηναίων. Η ζωφόρος, οι μετόπες, τα αετώματα και τα ακρωτήρια με τις παραστάσεις των εφίππων Αμαζόνων. Διασώθηκαν ακόμη ύμνοι χαραγμένοι μέσα στο κτίσμα, αφιερωμένοι στον Απόλλωνα. Αντιπροσωπευτικό δείγμα των αναθηματικών κτηρίων που έμοιαζαν με μικρούς ναούς, στολιζόταν από τα κατορθώματα του Ηρακλή και του Αθηναίου ήρωα Θησέα.
Αίθουσα IX:
Αφιερωμένη στα αντικείμενα τέχνης του 5ου π.Χ. αιώνα, που έφεραν στο φως οι ανασκαφές. Ξεχωρίζουν δείγματα από τους δύο θησαυρούς του ναού της Αθηνάς Προναίας.
Αίθουσα X:
Η θόλος του ιερού της Αθηνάς Προναίας, που διασώθηκε σε πολύ καλή κατάσταση, με το ξεχωριστό κυκλικό σχήμα και την διακόσμηση από σκηνές της Αμαζονομαχίας και της Κενταυρομαχίας. Στην θόλο συναντάμε συγκεντρωμένα όλα τα δείγματα της πλαστικής, με χαρακτηριστικότερα ένα δωρικό και ένα κορινθιακό κιονόκρανο. Τμήματα του κτιρίου, οι μετόπες και οι δυο ζωφόροι του εκτίθενται επίσης εδώ.
Αίθουσα XI:
Το σύμπλεγμα του Δαόχου κυριαρχεί στην αίθουσα: πρόκειται για μια σύνθεση 9 αγαλμάτων που παριστάνουν τον Απόλλωνα και άλλους 8 εξαιρετικής σπουδαιότητας προγόνους του Δαόχου, Θεσσαλού αξιωματούχου, από τα οποία δεν σώζεται μόνο το πρώτο, αυτό του Απόλλωνα. Αποδίδουν με πολύ γλαφυρό τρόπο το καθένα την ιδιότητα του ανδρός που αναπαριστούν, δίνοντάς μας μια σαφή εικόνα για τον αντίκτυπο που είχε η καθεμιά στην αρχαιότητα. Εδώ είναι τοποθετημένος και ο ομφαλός, φημισμένο σύμβολο του δελφικού μαντείου, ενώ η έκθεση συμπληρώνεται από πλήθος αγαλμάτων του 4ου πΧ αιώνα.
Αίθουσα XII:
Ρωμαϊκοί χρόνοι. Η ζωφόρος του αναθήματος του Αιμιλίου Παύλου, ο κυκλικός βωμός από την Προναία και ο Αντίνοος.
Αίθουσα XIII:
Είναι αφιερωμένη στον πασίγνωστο Ηνίοχο, το πιο αναγνωρισμένο έργο τέχνης της αρχαίας Ελλάδας. Ένα από τα τελειότερα δείγματα της αρχαίας ελληνικής χαλκοπλαστικής. Ήρθε στο φως το 1896. Υπολογίζεται πως στήθηκε ως ανάθημα στο Μαντείο το 474 π.Χ., μετά από νίκη του ιδιοκτήτη του άρματος και του ηνίοχου σε αρματοδρομία στους Πυθικούς Αγώνες. Τέθριππο άρμα, μαζί με τον Ηνίοχο, αποτελούσαν μια μεγάλη σύνθεση χαλκοπλαστικής. Έχει συνολικό ύψος 1,8μ και στον χώρο θα δείτε την προσπάθεια αποκατάστασης της αρχικής εικόνας του, με βάση τα σωζόμενα τμήματα.
Αίθουσα XIV:
Στα ύστερα χρόνια της δόξας του Μαντείου, Ρωμαίοι αυτοκράτορες αφιέρωσαν επιγραφές , αλλά και τα πορτρέτα τους, που θα θαυμάσετε στην τελευταία αίθουσα της έκθεσης του Μουσείου, μαζί με δείγματα Χριστιανισμού που επίσης εμφανίζονται στο Μαντείο, λίγο πριν την οριστική παύση της λειτουργίας του.
Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών Χάρτης
GPS Συντεταγμένες 38.4803, 22.49979