
Σκήτη Μικρής Αγίας Άννας
Η Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννας, γνωστή και ως Μικραγιάννα βρίσκεται στη λεγόμενη έρημο του Αγίου Όρους και αποτελεί εξάρτημα της Μεγάλης Σκήτης της Αγίας Άννας. Είναι χτισμένη σε βραχώδη κατωφέρεια και αποτελείται από δέκα «Καλύβες», εκ των οποίων οι δύο δεν έχουν ναό. Οι μοναχοί της σκήτης ασχολούνται με την μικροτεχνία, την ξυλουργική, την ψαλτική, την παρασκευή μοσχοθυμιάματος και αρωμάτων. Η ιστορία της Σκήτης σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες ξεκινάει τον 16ο αιώνα με την εγκατάσταση των πρώτων ασκητών, Οσίων Διονυσίου του Ρήτορος και Μητροφάνους. Οι ασκητές έφτασαν στη Μικραγιάννα αφού πρώτα πέρασαν από τις Καρυές και τη Σκήτη της Αγίας Άννας. Κατοίκησαν σε σπήλαιο όπου και διήλθαν το βίο τους με αυστηρή άσκηση.
Ο Άγιος Διονύσιος, άνθρωπος πνευματικός τράβηξε κοντά του πολλούς ανθρώπους τους οποίους βοήθησε και θαυματούργησε. Ήταν άριστος καλλιγράφος και συγγραφέας και βιβλία του βρίσκονται στη Σκήτη της Αγία Άννας αλλά και σε άλλες μονές του Αγίου Όρους. Ο Άγιος Μητροφάνης διέπρεψε ως υποτακτικός και στη συνέχεια ως πνευματικός σε χωριά της Χαλκιδικής, εξομολογώντας και στηρίζοντας τους κατοίκους στη τότε τουρκοκρατούμενη χώρα. Η μνήμη των δύο αυτών Οσίων Πατέρων τιμάται με πανήγυρη στις 9 Ιουλίου, στο σπηλαιώδη ναό τους. Στο πέρασμα των αιώνων πολλοί ακόμη χαρισματικοί γέροντες άφησαν το στίγμα τους στη σκήτη όπως οι Γρηγόριος, Σάββας, Κοσμάς, Δανιήλ, Γαβριήλ, Αβιμέλεχ, Ιωσήφ ο Ησυχαστής και ο Μοναχός Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, που υπήρξε ένας χαρισματικός υμνογράφος της Εκκλησίας.