Γραφικά Χωριά

Η Αρεόπολη είναι χωριό της Ανατολικής Μάνης του νομού Λακωνίας. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, που διατήρησε την ανεξαρτησία του επί Τουρκοκρατίας και πατρίδα της ξακουστής οικογένειας των Μαυρομιχαλέων. Αποτελεί έδρα του Δήμου Οιτύλου και έχει κριθεί διατηρητέος οικισμός, έχοντας διατηρήσει το παραδοσιακό χρώμα της Μάνης. Είναι χτισμένη στους πρόποδες του βουνού Άγιος Ηλίας, σε υψόμετρο 242 μέτρων και απέχει 72 χιλιόμετρα από την Σπάρτη.

Επί Τουρκοκρατίας λεγόταν Τσίμοβα ή Τζίμοβα, ενώ το 1836 μετονομάσθηκε σε Αρεόπολη. Κατά μια εκδοχή η ονομασία οφειλόταν σε πρόσφυγες που ήρθαν από το Τσιμόβασι της περιοχής της Σμύρνης, επικρατέστερη όμως είναι η εκδοχή ότι η Τσίμοβα είναι σλαβική λέξη και σημαίνει πόλη του διαβόλου ή μικρός κάμπος.

Η ιστορική περιοχή της Αρεόπολης, διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων το 1821. Στην πλατεία του χωριού, στις 17 Μαρτίου 1821, οι Μανιάτες όρθωσαν το λάβαρο της επανάστασης και από τότε κάθε χρόνο οι κάτοικοι γιορτάζουν με λαμπρότητα την επέτειο της εξέγερσης κατά των Τούρκων. Η σημαία της Εθνεγερσίας της Αρεόπολης ήταν λευκή με εθνικά σύμβολα και σήμερα εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών. Από την Αρεόπολη κατάγονταν οι φημισμένες οικογένειες των Μαυρομιχάληδων που ήταν γνωστοί για τους αγώνες και την δράση τους κατά την περίοδο της Επανάστασης του 1821. Σήμερα, στην καρδιά της Αρεόπολης, στην πλατεία των Αθανάτων βρίσκεται η πέτρα που χρησιμοποιούσαν οι Μανιάτες για να στηρίξουν την Ελληνική σημαία. Δίπλα, στέκει το άγαλμα του αγωνιστή Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

Στενά καλντερίμια, πέτρινα σπίτια και πολλές σημαντικές εκκλησίες συνθέτουν την εικόντα του γραφικού αυτού οικισμού. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η μεγάλη πλατεία των Αθανάτων με το άγαλμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, όπου τα Σάββατα, οι ντόπιοι παραγωγοί στήνουν τους πάγκους τους και πουλάνε τοπικά προϊόντα. Την πλατεία περιστοιχίζουν μαγαζιά, ταβέρνες, παραδοσιακά καφενεία και η δημοτική βιβλιοθήκη. Περπατώντας στο παραδοσιακό κομμάτι του οικισμού συναντάμε τους πύργους του Καπετανάκου, του Στυλιανού Μαυρομιχάλη, του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη που λειτουργεί σήμερα ως ιστορικό και οικογενειακό μουσείο, του Μπαρελάκου και του Πικουλάκη όπου στεγάζεται μουσείο, και αποτελεί έναν από τους σταθμούς του "Δικτύου Μουσείων Μάνης", με μόνιμη έκθεση τις "Ιστορίες θρησκευτικής πίστης της Μάνης".

Στην Αρεόπολη θα βρείτε διάσπαρτες πολλές αξιόλογες εκκλησίες όπως ο ναός των Ταξιαρχών, η μητρόπολη της Αρεόπολης, στην ιστορική Πλατεία της 17ης Μαρτίου 1821, με σημαντικό γλυπτό τέμπλο και εξαίρετο λιθανάγλυφο διάκοσμο. Το εντυπωσιακό πολυώροφο καμπαναριό (1836) αποτελεί σήμα όλης της πόλης. Άλλες μικρές, λιτές εκκλησίες είναι της Αγίας Τριάδας (προ του 17ου αι.), της Αγίας Κυριακής και του Αγίου Πέτρου, στο παλαιό δυτικό τμήμα της πόλης. Αξίζει να επισκεφθείτε τον Αϊ Γιάννη τον Πρόδρομο (αρχές 18ου αι.), μία εκκλησία με εξαιρετικές τοιχογραφίες του 1746 και 1868, όπως και την Παναγία την Γεωργιάνικη (μέσα 18ου αι.) με όμορφα λαϊκά λιθανάγλυφα και τέμπλο με αξιόλογες εικόνες. Άλλες εκκλησίες είναι ο Άγιος Νικόλαος (1807) με τον δωδεκάπλευρο τρούλο και ενδιαφέροντα ξύλινο γυναικωνίτη, ο διπλός ναός της Παναγίας και του Αγίου Χαραλάμπους στην πλατεία Νιαρχάκου, με τοιχογραφίες του 1869 και το ενδιαφέρον βαθμιδωτό καμπαναριό με λιθανάγλυφα, και ο ναός του Αγίου Αθανασίου στην πλατεία Αθανάτων.

Στα περίχωρα της πόλης ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκκλησία του Αγίου Πολυκάρπου με το χαρακτηριστικό παλαιό νεκροταφείο, η Παναγία η Κοντοριάνικη, ο κοιμητηριακός Άγιος Νικόλαος, το μοναστήρι της Κοίμησης στην Παλέρημο, το μοναστήρι Άγιοι Πάντες στα Ξιφαριάνικα με τοιχογραφίες του 1767 και η Παναγία η Τσιπιώτισσα με τοιχογραφίες του 18ου αιώνα.

Επίνειο της Αρεόπολης είναι το Καραβοστάσι, ένα μικρό τουριστικό θέρετρο με ωραία ξενοδοχεία και ταβέρνες. Το γειτονικό γραφικό Λιμένι αποτελεί κλασική στάση για φρέσκο ψάρι δίπλα στο κύμα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο με φόντο τον πύργο των Μαυρομιχαλαίων.