Παυλοπέτρι
Το Παυλοπέτρι είναι μικρή νησίδα απέναντι από την Ελαφόνησο, στη Λακωνία. Μεταξύ της νησίδας και της ξηράς βρίσκεται αρχαία πόλη, βυθισμένη ελάχιστα μέτρα κάτω από την επιφάνεια, με ηλικία περίπου 5 χιλιετηρίδων. Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες πρόκειται για μία από τις αρχαιότερες βυθισμένες πολιτείες στον κόσμο και εκτείνεται σε έκταση περίπου 9 στρεμμάτων. Περιλαμβάνει ακέραιες κατόψεις κτιριακών συγκροτημάτων, αυλές, δρόμους, θαλαμοειδείς και κιβωτιόσχημους τάφους. Σύμφωνα με ενδείξεις η πόλη βυθίστηκε με τον τρομερό σεισμό του 375 μ.Χ. που απέκοψε και την Ελαφόνησο από την υπόλοιπη Λακωνία και Πελοπόννησο.
Θραύσματα κεραμικής που συγκέντρωσαν οι αρχαιολόγοι οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για έναν προϊστορικό οικισμό που κατοικήθηκε για πρώτη φορά στην Τελική νεολιθική περίοδο 4500-3200 π.Χ και εκτείνεται χρονικά και στις τρεις εποχές της χαλκοκρατίας αλλά άκμασε ιδιαίτερα στην πρώιμη 3300-2000 π.Χ. και στην ύστερη εποχή του χαλκού 1600-1100 π.Χ. (Μυκηναϊκός Πολιτισμός). Ένα σπάνιο φαινόμενο που παρουσιάζει το Παυλοπέτρι είναι η συνεχιζόμενη κατοίκηση της τοποθεσίας από το 3.000-1.100 π.Χ. Τα θραύσματα πίθων και τα υφαντικά βαρίδια που βρέθηκαν ίσως επιβεβαιώνουν μια εμπορική δραστηριότητα, αλλά και ένα είδος “βιοτεχνίας” της εποχής. Όλα γενικότερα τα κεραμικά θραύσματα που ανασύρθηκαν φαίνεται να έχουν επιρροές από μινωικά, κυθηραϊκά, κυκλαδικά και λακωνικά πρότυπα.
Ανακαλύφθηκε το 1904 από τον γεωλόγο, πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Φωκίων Νέγρη ο οποίος ανέφερε την ύπαρξη αρχαίας πόλης στον υποθαλάσσιο χώρο της Ελαφονήσου μεταξύ της νήσου Ελαφόνησος και της παραλίας Πούντα Ελαφονήσου, στη νότια Λακωνία. Στη συνέχεια χαρτογραφήθηκε το 1968 από τον ωκεανογράφο Νίκολας Φλέμινγκ (Nicholas Flemming) σε συνεργασία με τον Έφορο Αρχαιοτήτων Σπάρτης, καθηγητή Άγγελο Δεληβορριά και την ομάδα του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ. Αποκαλύφθηκε τότε μια σπάνια προϊστορική πόλη με οικιστικό σχέδιο (κτίσματα, δρόμους, πλατείες). Προσδιορίστηκαν και ερευνήθηκαν 15 χωριστά κτίσματα, με 5 δρόμους, 2 θαλαμοειδείς και τουλάχιστον 37 λακκοειδείς τάφους και περισυλλέγησαν σπάνια ευρήματα όπως λάμες οψιανού, οικιακά εργαλεία, ειδώλιο ζώου, χάλκινο γυναικείο ειδώλιο, δείγματα κεραμεικής τέχνης κ.α. Στην υφαλοράχη, Β/Α.της βυθισμένης πόλης υπάρχει το νεκροταφείο που αποτελείται από 60 τάφους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει επιτευχθεί η αποτύπωση των υποθαλάσσιων αρχαιοτήτων και η παραγωγή τρισδιάστατων φωτο-ρεαλιστικών μοντέλων των βυθισμένων αρχιτεκτονικών στοιχείων από το Παυλοπέτρι με τη χρήση πρωτοποριακών μεθόδων και συνδυασμών σύγχρονων τεχνικών, όπως το σόναρ της Nautilus Ltd. και τη φωτο-στερεογραμμετρική αποτύπωση (Κέντρο Ρομποτικής του Πανεπιστημίου του Sydney), τα οποία εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά σε αρχαιολογικές έρευνες στο Παυλοπέτρι.
Το γεγονός ότι η πόλη βυθίστηκε βοήθησε να διατηρηθούν τα σημερινά ευρήματα εφόσον δεν χτίστηκε ξανά. Παρά το γεγονός της φυσικής καταστροφής από το νερό με την πάροδο των αιώνων, η διάταξη της πόλης είναι όπως ήταν πριν από χιλιάδες χρόνια. Είναι η πρώτη βυθισμένη πόλη που επαναδημιουργήθηκε ψηφιακά σε τρεις διαστάσεις. Το έργο της αρχαιολογικής ομάδας συγκεντρώθηκε σε ένα ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε από το BBC2 το 2011.
Ευρήματα από τον προϊστορικό οικισμό της Ελαφονήσου εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Νεαπόλεως. Επίσης, το Αρχαιολογικό Μουσείο της Πύλου στο Νιόκαστρο περιλαμβάνει στη συλλογή του δύο Πίθους που ανασύρθηκαν από το Παυλοπέτρι κατά την ανασκαφή που πραγματοποιήθηκε το 2011.
«Είναι ένα από τα λίγα μέρη στον κόσμο όπου μπορείς κυριολεκτικά να κολυμπήσεις κατά μήκος ενός βυθισμένου δρόμου μιας αρχαίας πόλης ή να κοιτάξεις μέσα σε έναν τάφο», είχε δηλώσει ο επικεφαλής της αρχαιολογικής αποστολής από το 2009, Δρ. Χέντερσον, στο ντοκιμαντέρ.
