Πέτρινα Γεφύρια: Γεφύρι του Νούτσου ή Κόκκορου
Το γεφύρι του Νούτσου ή Κόκκορου με τη μοναδική καμάρα του βρίσκεται μεταξύ των χωριών Κουκούλι, Δίλοφο και Κήποι στο Κεντρικό Ζαγόρι. Σύμφωνα με τον Ι.Λαμπρίδη το γεφύρι το έκτισε ο Νούτσος Κοντοδήμος προεστός του Βραδέτου το 1750. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει σε άλλο του βιβλίο ότι το έκτισε ο Καπεσοβίτης Νούτσος Καραμεσίνης το 1768. Πιθανότατα το γεφύρι κτίστηκε το 1750, κάτι που επιβεβαιώνει και ο Κώστας Λαζαρίδης από την εντοιχισμένη πλάκα που υπήρχε, και ανακατασκευάστηκε το 1768.
Αργότερα το επισκεύασε ο Αλέξης Νούτσος, γιός του Ν. Καραμεσίνη και γι' αυτό και ονομάζεται από αρκετούς "γεφύρι του Κυρ Αλέξη". Το 1910 έπαθε σοβαρές ζημιές οπότε έπρεπε να γίνει συντήρηση, της οποίας τα έξοδα ανέλαβαν τα γειτονικά χωριά αλλά και ο Γρηγόρης Κόκκορος από το Κουκούλι που ήταν και ο ιδιοκτήτης του γειτονικού μύλου. Έτσι από τότε επικράτησε η ονομασία "γεφύρι Κόκκορου". Επίσης εργασίες συντήρησης έγιναν το 1960 από την Ένωση Ζαγορισίων Αθηνών, το 1977 και το 2006.
Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα γεφύρια του Ζαγοριού, με αρκετά τολμηρό τόξο. Το πέτρινο αυτό γεφύρι αν και πολύ παλιό, σώζεται σε καλή κατάσταση. Στο ίδιο σημείο υπήρχε παλιότερα ένα άλλο γεφύρι, το οποίο χρησιμοποιούσαν και για να τιμωρούν τους ζωοκλέφτες: Για να διαπιστώσουν αν ένας ύποπτος ήταν ζωοκλέφτης, τον ανάγκαζαν να περάσει το γεφύρι, κουβαλώντας μια γίδα στην πλάτη. Αν περνούσε ή αν ομολογούσε την πράξη του, αθωονόταν. Διαφορετικά, η τιμωρία του ήταν ο πνιγμός στο ποτάμι.
Κοντά στο γεφύρι βρίσκεται η «σπηλιά του Νταβέλη», που αποτέλεσε καταφύγιο του ληστή Γιώργου Νταβέλη το καλοκαίρι του 1881, όταν τον κυνηγούσε τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα. Ο Νταβέλης απέδωσε τη σωτηρία του στην Αγία Παρασκευή, επειδή κοντά στο γεφύρι βρίσκεται ένα ξωκκλήσι της Αγίας. Για το λόγο αυτό, ο ληστής κατασκεύασε το εικόνισμα μέσα στη μικρή σπηλιά.
Το 1977 το γεφύρι έπεσε θύμα μιας φήμης ότι περιείχε θησαυρό. Άγνωστοι κατέστρεψαν τμήμα του καλντεριμιού στην προσπάθεια τους να βρουν το θησαυρό. Ευτυχώς την ζημιά διόρθωσε η αρχαιολογική υπηρεσία και το γεφύρι στέκει και πάλι περήφανο.